สวยเลือกได้ ใคร ๆ ก็ว่าฉันนั้นสวยเลือกได้ ... เบือกหนุ่ม ๆ นับร้อยพันที่มาจีบตัวเองได้ และเลือกหนุ่ม ๆ ที่ตัวเองไม่ชอบทิ้งได้ เหมือนเด็ดใบกระเพราอย่างไรอย่างนั้น เพราะฉันนั้นสวยเลือกได้อย่างไรล่ะ...

ตอนฉันอายุยี่สิบสองปี ผู้เคราะห์ร้ายที่ 1 : นายสาธิต อาชีพข้าราชการ วิธีการเข้ามาจีบ : ขอเบอร์โทรศัพท์ โทรมาชวนไปเที่ยวโน่นนี่ ผลลัพธ์ : ฉันไม่สนใจที่จะไปด้วย ปฏิเสธไปแล้ว สาเหตุ : ! นายสาธิตไม่ร่วย ... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุยี่สิบสามปี ผู้เคราะห์ร้ายที่ 2 : นายสมเจตน์ อาชีพพ่อค้า วิธีการเข้ามาจีบ : เสนอตัวพาครอบครัวฉันไปเที่ยวทะเล ผลลัพธ์ : ฉันคิดอยู่หนึ่งชั่วโมง และปฏิเสธไป สาเหตุ : ! ; นายสมเจตน์รวย แต่ไม่หล่อ อ้วน หัวล้าน ... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุยี่สิบสี่ปี ผู้เคราะห์ร้ายที่ 3 : นายวินัย อาชีพอาจารย์มหาวิทยาลัย วิธีการเข้ามาจีบ : เอาตำราวิชาการที่เขาเขียนเองมาฝาก แต่ฉันอ่านไม่รู้เรื่อง ผลลัพธ์ : ฉันเอาหนังสือไปชั่งกิโลขาย เอาเงินมาซื้ออาหารให้แมวกิน สาเหตุ : ! นายวินัยรวย หล่อ แต่ดูเหมือนคนขี้โรค สติเฟื่องเกินไป ... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุยี่สิบห้าปี ผู้เคราะห์ร้ายที่ 4 : นายวัฒนา อาชีพนักกีฬาทีมชาติ วิธีการเข้ามาจีบ : เสนอตัวพาครอบครัวฉันไปดูเขาแข่งโอลิมปิกที่จีน ผลลัพธ์ : ฉันคิดอยู่สองคืนและปฏิเสธ สาเหตุ : ! นายวัฒนารวย หล่อ แข็งแรง แต่ดูไม่อบอุ่นเลย ... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุยี่สิบหกปี ผู้เคราะห์ร้ายที่ 5 : นายชูชาติ อาชีพนักดนตรี วิธีการเข้ามาจีบ : แต่งเพลงรักให้ฉันและร้องให้ฉันฟังในคืนพระจันทร์เต็ มดวง ผลลัพธ์ : ฉันฟังเพลงจบแล้วหัวเราะน้ำตาร่วง โบกมือไล่เขากลับไป สาเหตุ : &n! bsp; นายชูชาติรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น แต่ไม่เร้าใจ ... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุยี่สิบเจ็ดปี ผู้เคราะห์ร้ายที่ 6 : นายอารยะ อาชีพนักแข่งรถมอเตอร์ไซด์ วิธีการเข้ามาจีบ : พาฉันซ้อนมอเตอร์ไซด์ซิ่งไปบนถนนร่วมกับฝูงเด็กแว้น ผลลัพธ์ : ฉัน...ก็สนุกดีนะ แต่ไม่เอาดีกว่า สาเหตุ : นายอารยะรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ แต่ดูไม่เป็นผู้ใหญ่ ... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุยี่สิบแปดปี ผู้เคราะห์ร้ายที่ 7 : นายอุดม อาชีพทหาร วิธีการเข้ามาจีบ : สอนฉันขี่ม้าและขับรถจิ๊ปในค่ายทหาร ผลลัพธ์ : มันไม่ใช่นะกิ๊บ... สาเหตุ : ! นายอุดมรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ แต่น่ากลัวเกินไป ... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุยี่สิบเก้าปี ผู้เคราะห์ร้ายที่ 8 : นายศักดิ์ชาย อาชีพดารานักแสดง วิธีการเข้ามาจีบ : พาฉันไปนั่งดูเขาแสดงละครในกองถ่ายฯ และพาฉันไปยืนให้ปาปารัชซี่ถ่ายภาพ เป็นเวลาสิบนาที เพื่อให้ข่าวของเรากระฉ่อนไปทั้งเมือง ผลลัพธ์ : ฉันตบหน้าเขาและวิ่งหนีจากมาเมื่อรู้ความจริง สาเหตุ : นายศักดิ์ชายรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว แต่เป็นเกย์... ต้องการควงฉันเพียงเพื่อกลบข่าว ... ไม่เป็นไร ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุสามสิบปี ผู้เค! ราะห์ร้ายที่ 9 : นายสถิตย์ อาชีพหมอดูชื่อดัง วิธีการเข้ามาจีบ : ดึงมือฉันไปดูและทำนายทายทักโชคชะตาเนื้อคู่ว่าน่าจะ ทำอาชีพหมอดูแน่ ๆ (เชยมาก ๆ) ผลลัพธ์ : ฉันให้แห้วกระป๋องเขาไป สาเหตุ : ก็ดีหรอก...นายสถิตย์รวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์ แต่ดูเจ้าชู้ ... ไม่เป็นไร ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุสามสิบเอ็ดปี ผู้เคราะห์ร้ายที่ 10 : นายวิชชุ อาชีพพนักงานบริษัทเอกชน วิธีการเข้ามาจีบ : ซื้อดอกไม้มาฝาก เข้าหาทางพ่อแม่ฉัน ส่งการ์ดข้อความหวาน ๆ มาให้ ชวนฉันไปทานข้าวเย็นในโรงแรมสุดหรู ฯลฯ ผลลัพธ์ : ฉันคิดหนัก แล้วปฏิเสธไป สาเหตุ : นายวิชชุรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้า! ใจ เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์ ไม่เจ้าชู้ แต่ไม่มีอารมณ์ขัน ... ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุสามสิบสองปี ผู้เคราะห์ร้ายที่ 11 : นายอนันต์ อาชีพนักบิน วิธีการเข้ามาจีบ : พาฉันนั่งเครื่องบินฟรีไปบาหลี พร้อมเลี้ยงอาหารทะเลใต้แสงเทียน สุดโรแมนติก ริมชายหาดแปซิฟิกตอนใต้ ผลลัพธ์ : ฉันนอนก่ายหน้าฝาก คิดหลายคืนแล้วปฏิเสธ (อีกแล้ว) สาเหตุ : นายอนันต์หล่อ รวย แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์ ไม่เจ้าชู้ มีอารมณ์ขัน แต่ฉันอยากได้ทั้งหมดที่ว่ามามากกว่านี้ โดยเฉพาะความรว ย ... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ ...

ตอนฉันอายุสามสิบสามปี ผู้เคราะห์ร้ายที่ 12 : นายนพพล &! nbsp;อาชีพนักการเมือง วิธีการเข้ามาจีบ : ชวนฉันไปดูแหวน ทำทีจะให้คนอื่น แต่เมื่อฉันเลือกแหวนวงที่สวยที่สุด (และราคาแพงที่สุดหลักหลายแสนบาท) ขึ้นมา เขาก็มอบให้ฉันและ คุกเข่าขอแต่งงานพร้อมสินสอดยี่สิบล้านบาท (ไปเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะนะ ก่อนเล่นการเมืองจนจะตาย) ผลลัพธ์ : &! nbsp; ฉันเขินมาก ปฏิเสธเขาแล้ววิ่งหนีมา เหมือนนิยายรักน้ำเน่า สาเหตุ : นายนพพลหล่อมาก รวย แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจมาก เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์ ไม่เจ้าชู้ มีอารมณ์ขัน แต่ฉันอยากได้ทั้งหมดที่ว่ามามากกว่านี้อีก โดยเฉพาะความรวย ... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่เนอะ ...

ตอนฉันอายุสามสิบสี่ปี ผู้เคราะห์ร้ายที่ 13 : นายสิน อาชีพนักธุรกิจ วิธีการเข้ามาจีบ : เขาทำทุกอย่างเท่าที่ผู้ชายที่เคยมาจีบฉันทั้งสิงสอง คนก่อนหน้าจะทำให้ได้ รับปากว่าจะยกธุรกิจโรงงานหมูยอร้อยล้านให้เป็นเจ้าข อง เงินทองข้าวของ อะไรอยากได้จะทุ่มให้ไม่อั้น ผลลัพธ์ : ฉันปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ แม้ว่าเขาจะอ้อนวอนแทบเป็นแทบตายก็ตาม สาเหตุ : นายสินหล่อมาก ๆ ! รวยมาก ๆ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจมาก เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์เลย ไม่เจ้าชู้แน่นอน มีอารมณ์ขัน แต่ฉันอยากได้ทั้งหมดที่ว่ามามากกว่านี้อีก โดยเฉพาะความรวย ... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ใช่มั๊ย ...

ตอนฉันอายุสามสิบห้าปี ผู้เคราะห์ร้ายที่ 14 : ... ไม่มี ... ผลลัพธ์ : ฉันเริ่มหันซ้ายหันขวาหาคนที่จะเข้ามาหา (หายไปไหนหมดเนี่ย) ! พยายามสืบค้นดูว่าเจ้าสิบสามคนที่เคยมาจีบฉันนั้นไปไ หนหมด และพบว่าทุกคนแต่งงานกันกันไปหมดแล้ว จำได้ว่าเคยได้ยินใครในสิบสามคนนี้ แหละบอกฉันว่า "ผมจะรอคอยคุณตลอดไป" เชอะ คนผีทะเลไม่รักษาคำพูด... สาเหตุ : เพื่อนชายคนหนึ่งของฉัน (ที่แต่งงานแล้ว) บอกฉันว่า "ก็แบบนี้แหละผู้หญิงเลือกมาก จนไม่มีใ! ห้เลือก ส่วนผู้ชายน่ะ ไม่เลือกอะไรเล้ยนอกจากหน้าตาแล้วก็มาเสียใจทีหลังทั ้งคู่ ฮ่าๆๆๆ" "พูดอะไรของเธอ ฉันสวยเลือกได้นะ" ฉันโมโห "แล้วก็ตอนนี้มีให้เลือกมั๊ยล่ะ ฮ่าๆๆๆ ... ฉันนิ่งอึ้ง อาจจะจริงของเขา...

ตอนฉันอายุสามสิบหกปี ผู้เคราะห์ร้ายที่ 14 : ... ก็ยังไม่มี ... โลกบัดสี อเวจีบัดซบ ... สวยเลือกได้อย่างฉันทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ... วัน หนึ่งฉันไปยืนต่อแถวซื้อขนมเค้กเจ้าที่ดังที่สุดในเม ืองไทยมากิน ระหว่างยืนรอคิวซื้ออยู่หน้าร้าน ฉันก็มองใบหน้าข! องตัวเองในผนังกระจกภาพ ที่เห็นคือหญิงสาวในวัยใกล้กลางคนผิวพรรณเริ่มร่วงโร ยกำลังยืนถือร่มกับข้าว ของพะรุงพะรังอยู่ ฉันเห็นสภาพตัวเองในกระจกแล้วยังเผลอวิจารณ์เงานั้นอ ย่างปากจัดโดยไม่เกรงใจ ว่าจะเป็นเงาตัวเองสักนิด ป้า เพิ้งที่ไหนหนอ...ใช่ป้าเพิ้งคนที่เคยสวยงามเปล่งปลั ่ง ใบหน้าเกลี้ยงเกลา ผิวนวลสวย หุ่นดีอย่างเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วหรือเปล่าหนอ วันเวลาของคนเรามันผ่านไปไวจริง ๆ... ฉัน ซื้อขนมเค้กกลับมาบ้าน ราคาแพงโหดร้ายทารุณมาก แต่หน้าเค้ก็สวยน่ากินมาก ๆ เช่นกัน ตั้งใจว่าจะกินหลังอาหารเย็นวันนั้นเลย แต่ก็ยั้งใจไว้ เค้กสวย ๆ แบบนี้ไว้กินวันพรุ่งนี้ดีกว่า จนถึงวันรุ่งถึงฉันก็ยังเสียดายที่จะกินเค้กชิ้นนั้น มันสวยเสีย! จนฉันไม่กล้ากินเลย ดูเล่นให้ชื่นใจอีกสักวันเถอะน่า แล้ววันที่สามเมื่อฉันอยากจะกินเต็มที่ มองไปที่เค้กแสนสวยอีกทีก็ต้องตกใจ โกรธและเศร้าใจ เพราะเค้กแสนสวยก้อนนั้นขึ้นราเสียแล้ว ... ฉัน นั่งมองเค้กก้อนนั้นแล้วถอนหายใจ นิ่งคิดไปครู่หนึ่งแล้วก็รู้สึกว่าชีวิตที่ผ่านมาของ ตัวเองก็คงเหมือนกับ เค้กก้อนนี้ มัวแต่กังวลในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในที่สุดเวลาก็ล่วงเลยมาจนไม่อาจทำอะไรได้อีก จะเคยสวยเคยสง่าแค่ไหน เมื่อเวลามาถึงช่วงหนึ่ง มันก็ไม่มีความหมายเสียแล้ว น่าแปลก บางทีมนุษย์ผู้มีมันสมองเป็นเลิศก็ยังต้องใช้ขนมเค้ก ที่ไร้ชีวิตมาสอนใจ... แต่ก็ดี เพราะฉันตัดสินใจได้แล้ว ตอนฉันอายุสามสิบแปดปี ผู้โชคดีรายที่ 1 :! นายสมหวัง อาชีพครูโรงเรียนประถม วิธีการเข้ามาย : ง่ายจนคาดไม่ถึง เขาเดินเข้ามาบอกว่ารักฉัน แต่ต้องเจียมตัวเพราะไม่มีอะไรเลย ขอแค่ได้บอกรักฉันสักครั้งก็ดีใจแล้ว จากสายตาของฉัน : นายสมหวังไม่หล่อ ไม่รวย ไม่แข็งแรง ดูไม่อบอุ่นเร้าใจ เป็นผู้ใหญ่พอประมาณ น่ากลัวบางครั้ง แต่ก็ไม่เป็นเกย์ ไม่เจ้าชู้ มีอารมณ์ขันนิดหน่อย หนี! ้สินอีกพอควร หากเทียบกับชายหนุ่ม สิบสามคน ที่ผ่านมาแล้วคงเรียกได้ว่านายสมหวังนั้นสู้ไม่ได้เล ยสักนิด แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันประทับใจ ในตัวเขาก็คือเขารักฉันจริง ๆ เขาดูแลฉันได้ เป็นที่พึ่งฝากผีฝากไข้ได้ ผลลัพธ์ : ฉันแต่งงานกับนายสมหวังและมีลูกสองคน เราอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวเล็ก ๆ ที่มีความสุข ใน บ้านพักครูหลังโรงเรียน ตอนนี้เราสองคนเก็บเงินไปซื้อบ้านหลังใหม่ถาวรชานเมื องกันอยู่ อาจจะต้องกู้เ! งินธนาคารและผ่อนหลายสิบปีเพราะเราไม่มีเงินสดมากมาย นัก แต่เราก็ดีใจที่จะได้มีบ้านเป็นของตัวเอง ทุกวันนี้ฉันมองนายสมหวังด้วยความภูมิใจที่เขาขยันขั นแข็งและดีต่อฉัน ไม่ต้องหล่อ ต้องรวย หรือมีบุคคลิกน่าตื่นเต้นหลงใหลอะไรหรอก แค่รักฉันอย่างจริงใจก็พอแล้ว...พอแล้วจริง ๆ เพราะที่สุดแล้ว...ลูกผู้หญิงอย่างฉันก็ต้องการแค่นี ้แหละ (ปล. ในที่สุดฉันก็เลือกได้ เห็นมั๊ยล่ะว่าฉันสวยเลือกได้จริง ๆ..)